Jak to zapisać?

Co prawda dziś coraz częściej korzystamy z komunikatorów internetowych, ale wysyłanie SMS-ów wciąż pozostaje częstym sposobem pozostawania w kontakcie z bliskimi. Jak zapisać to słowo i jak je odmieniać?

SMS to skrót od angielskich słów Short Message Service, w polszczyźnie skrótowce pochodzące od pierwszych liter nazwy własnej instytucji, przedsiębiorstwa, urzędu, stowarzyszenia itp. zapisujemy dużą literą, np. RP, PKP, NBP, jednak zdarzają się wyjątki i wyrazy będące rzeczownikami pospolitymi, a wchodzące w rozwinięcie skrótu także zapisujemy dużymi literami, np. WF, PR – tak jest też z SMS-em.

Wiemy, czego nie dostałam, a co wysłałam?

SMS czy SMS-a?

Tu sprawa jest prosta i jednocześnie zagmatwana. Zazwyczaj w języku polskim rzeczowniki męskie nieżywotne – czyli wszystkie te, które nie są ludźmi ani zwierzętami (w polszczyźnie rośliny nie żyją) w bierniku przyjmują taką samą formę jak mianownik – czyli: widzę stół – nie stoła, mam plecak – nie plecaka czy wysyłam list – nie lista. Niemniej z SMS-em jest tak, że forma z -a jakoś bardziej Polakom pasuje i chyba słychać ją częściej.

Musicie jednak pamiętać, że zapisać powinniśmy jedynie „wysyłam SMS” – nie SMS-a, tak możemy ewentualnie powiedzieć i tylko w sytuacji nieoficjalnej, np. do koleżanki.

Historia – jak zawsze stara

Pierwszy w historii tekst SMS-em został wysłany 3 grudnia 1992 r. z Wielkiej Brytanii. Pracownik firmy telekomunikacyjnej, składał w nim życzenia z okazji Świąt Bożego Narodzenia swoim kolegom. Jak myślicie – czy SMS jest już stary, czy jeszcze młody? Czy ta metoda komunikacji jest z nami na tyle już długo, że stała się tradycyjna, a komunikatory interentowe typu WhatsApp są nowością? Razem z Guffo jesteśmy bardzo ciekawi Waszych opinii.

Jeśli podoba Ci się to, co robię, możesz mnie wesprzeć wirtualną kawą; zapraszam na mój profil na buycoffe.to: